Geloven is ingaan op Gods uitnodiging om een persoonlijke band met Hem aan te gaan. Ingaan op die bijzondere uitnodiging gebeurt onder meer door persoonlijk gebed. Dit kan op individuele basis gebeuren. Als gemeenschap komen we regelmatig samen in de kerk voor de eredienst. In deze eredienst aanbidden we God, brengen we dank aan God en uiten wij onze lof. Zo’n eredienst omvat een geheel aan handelingen, gebeden en iedere viering heeft zijn eigen opbouw en inhoud. Dit geheel wordt liturgie genoemd. Maar liturgie is meer. Het dient niet alleen als ritueel dat de gelovigen gezamenlijk volbrengen, maar het is ook een bron van spiritualiteit en inspiratie. Het behoort de gelovige te bevestigen in zijn geloof en hem te motiveren, te sterken in zijn liefdesband met God.

Ter bevordering van de schoonheid van de liturgie in de parochie is een commissie actief. Deze commissie Liturgie heeft tot taak de liturgische activiteiten te coördineren tussen de diverse betrokkenen bij de erediensten. Zo stelt de commissie het jaarlijkse schema vast. In de commissie hebben diverse belanghebbenden zitting. Er is geen vast vergaderschema.

Liturgisch schema

Het standaardschema voor de (liturgische) vieringen in de parochiekerk is als volgt (wijzigingen voorbehouden).
Zondag 9.30 uur Eucharistieviering
Vrijdag 9.30 uur Eucharistieviering (dagkapel)

Eucharistieviering

De eucharistie is de bron en het hoogtepunt van het Christelijke leven. In de kern is de eucharistie – door Christus bij het Laatste Avondmaal met zijn apostelen ingesteld – de herinnering aan het Laatste Avondmaal, het Lijden en Sterven van Jezus Christus en zijn Verrijzenis op de derde dag. Vanaf het eerste begin kwam de Kerk op zondag (de eerste dag van de week) bijeen om samen brood te breken. De eucharistie is op zich geen offerritueel, maar de herdenking van het offer van Jezus op Golgotha. Toch is het meer dan een herdenking. We geloven dat in deze herdenking het ene offer van Jezus zich opnieuw voltrekt. Het is ook een maaltijd, de Maaltijd des Heren, die verwijst naar het paasmaal dat Jezus op de avond voor z’n lijden met zijn apostelen hield. Brood en wijn zijn na de Consecratie het Lichaam en Bloed van Christus. Dat betekent dat de Verrezen Christus niet alleen symbolisch is vertegenwoordigd, maar ook dat Hij werkelijk met heel zijn goddelijke én menselijke wezen aanwezig is. Uitsluitend een priester kan de eucharistie vieren. Het gebed dat door de priester wordt gebeden nadat brood en wijn zijn aangedragen, heet het Eucharistisch Gebed of de Canon, waarin God wordt gedankt voor zijn goede gaven en Christus in herinnering gebracht. Voorts wordt gebeden voor de gemeenschap van christengelovigen (levende en overleden) en wordt vooruitgekeken naar de wederkomst van Christus. De kern van het Eucharistisch Gebed zijn Jezus’ eigen woorden: dit is mijn Lichaam; dit is mijn Bloed. Soms wordt het woord ‘Heilige Mis’ gebruikt als synoniem voor ‘eucharistieviering’. Het woord ‘Mis’ is afgeleid van de Latijnse formule die de priester of diaken aan het slot van de eucharistie uitspreekt: Ite, missa est (= ‘Gaat, dit is de wegzending’).

Een eucharistieviering kent liturgisch het volgende schema:
– opening, schuldbelijdenis, kyrie, gloria en openingsgebed;
– Dienst van het Woord: lezing uit het Oude Testament, psalm, lezing uit het Nieuwe Testament (niet zijnde een evangelie) en Evangelie; gevolgd door: preek, geloofsbelijdenis en voorbede;
– Dienst van de Tafel: Prefatie, sanctus, Eucharistisch gebed; gevolgd door: communieritus: Onze Vader, vredesgebed, agnus Dei, communie; slotgebed, zegen.

Viering van Woord en Communie

Bij de afwezigheid van een priester kan een viering van Woord en Communie worden gehouden, waarin een leek (veelal een pastoraal werker) voorganger kan zijn. Dit type viering is gemodelleerd op een eucharistieviering, maar het Eucharistisch gebed met de Consecratie ontbreekt. In onze parochies wordt alleen een viering van Woord en Communie gehouden als er zowel op zaterdagavond als zondag geen eucharistieviering is.
Een viering van Woord en Communie kent liturgisch het volgende schema:
– opening, schuldbelijdenis, kyrie, gloria en openingsgebed;
– Dienst van het Woord: lezing uit het Oude Testament, psalm, lezing uit het Nieuwe Testament (niet zijnde een evangelie) en Evangelie; gevolgd door: overweging, geloofsbelijdenis en voorbede;
– communieritus: Onze Vader, vredesgebed, agnus Dei, communie;
– slotgebed, zegengebed.

Viering van Woord en gebed

De Kerk kent vele liturgische vieringen waarbij wordt gebeden en het Woord Gods wordt overwogen. Allereerst zijn daar de getijden. Dit zijn de officiële gebeden van de Kerk die op vaste tijden worden gebeden, zoals de Lauden in de ochtend en de Vespers in de (vroege) avond. Ook is het mogelijk om, bij afwezigheid van een priester, een viering van Woord en gebed te houden. Bij zo’n viering vindt dan geen communie plaats. Een ander voorbeeld van een viering van Woord en gebed is een avondwake aan de vooravond van een uitvaart.